สถานที่หนึ่งที่อยู่ไม่ไกลวัดหน้าพระเมรุราชิการาม ที่รู้จักกันดีว่า เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำริดทรงเครื่องกษัตริย์ขนาดใหญ่ ที่ไม่ถูกข้าศึกเผาทำลายเมื่อครั้งเสียกรุงฯ ครั้งที่ ๒ แล้ว ก็ยังมีอีกวัดหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันนักนะคะ ที่เชื่อว่า สร้างขึ้นในสมัยใกล้เคียงกัน คือหลังจากแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถไม่นาน และยังมีเรื่องราวในวรรณคดีที่เกี่ยวข้องกับวัดนี้ ที่เกิดขึ้นในแผ่นดินสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒ หรือพระพันวษา อีกด้วย นั่นก็คือ วรรณคดีขุนช้างขุนแผน ซึ่งก็คือ "วัดตะไกร" ที่ถูกกล่าวว่า เป็นที่ปลงศพนางวันทอง และยังเป็นที่ออกบวชของจมื่นไวยวรนารถ หรือพลายงาม เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับนางวันทองผู้มารดาค่ะนอกจากนี้ ยังมีอีกความเชื่อหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับวัดตะไกรนี้ ก็คือ ที่วัดตะไกรแห่งนี้ ยังเชื่อว่าเป็นสถานที่ที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช โปรดที่จะเสด็จมาทรงเครื่องใหญ่ หรือปลงพระเกศา หรือตัดผมนั่นเองค่ะ เพราะเชื่อกันว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงเคยอาบน้ำว่าน ๑๐๘ ตั้งแต่เมื่อครั้งประทับอยู่ที่หงสาวดี ทำให้พระองค์อยู่ยงคงกระพัน จึงต้องใช้กรรไกรลงอาคมจากวัดนี้ตัดพระเกศานั่นเอง